اختلال کندن پوست یا درماتیلومانیا که همچنین به عنوان اختلال Skin Picking شناخته شده است، یک وضعیت روانی است که به صورت لمس مکرر، خارش، کندن و سوراخ پوست ظاهر می شود. این اختلال، یکی از رفتارهای تکراری تمرکز بر بدن (BFRB) است که در DSM-5 به عنوان اختلال وسواسی و اجباری طبقه بندی شده است. درماتیلومانیا تا ۵ درصد جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و تقریبا ۷۵ درصد از آنها زن هستند. تفاوت بین درماتیلومانیا و کندن معمولی پوست در این است که درماتیلومانیا رفتاری مزمن است و منجر به آسیب بافتی و اختلال شخصیتی می شود.
علائم اختلال درماتیلومانیا
این رفتار معمولا در نوجوانی آغاز می شود اما می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد و اغلب موجب آسیب دیدگی پوست، ضایعات پوستی، تغییر رنگ، زخم های باز و عفونت می شود. درماتیلومانیا به طور کلی یک بیماری مزمن است، اما علائم ممکن است از بدتر و یا ناپدید می شوند.
اضطراب، افسردگی، شرمساری، ترس در معرض قرار گرفتن و خجالت معمولا منجر به تلاش برای پنهان کردن پوست با آرایش، لباس و یا به روشهای دیگر می شود و همچنین می تواند در تعاملات اجتماعی دخالت کند و منجر به ناراحتی در روابط با خانواده و دوستان شود. زمانی که علائم ناشی از دیگر شرایط پزشکی یا روانی است، درماتیلومانیا قابل تشخیص نیست. به عنوان مثال، علائم ممکن است با شرایط پوستی، اختلالات خود ایمنی، کمبود پروتئین و اختلالات رشد مثل اوتیسم رخ دهد.
علت بروز اختلال کندن پوست
علل اختلال درماتیلومانیا می‌تواند متنوع باشد مانند:
وجود عفونت، آسیب یا راش پوستی که منجر زخم شود. زخمی که در حال بهبودی است معمولا دچار خارش می‌شود و روی آن بافتی ضخیم تشکیل می‌شود. وقتی فردی آن را می‌خاراند یا عمدا لخته خون تشکیل شده روی زخم را می‌کند، زخم خونریزی کرده و خراش جدیدی ایجاد می‌شود. مجددا زخم که رو به بهبودی می‌گذارد همان اتفاق‌ها به صورت یک چرخه تکرار می‌شوند تا به یک عادت تبدیل شوند.
وجود اختلال روانی یا استرس. هنگامی که فردی دچار استرس می‌شود، رفتارهایی مانند خراش دادن و کندن پوست، کشیدن مو و جویدن ناخن‌ها ممکن است برای رهایی از استرس بروز کند. برخی نیز احساس می‌کنند باید برای بهتر کردن ظاهر خود یا از بین بردن نواقص پوست ، بخش‌های از پوست خود را بکنند.
با این که اختلال پوست کنی ممکن است از علت خاصی ناشی نشود، از طرفی دیگر می‌تواند زمینه محیطی و بیولیژیکی داشته باشد.
اختلال کندن پوست ممکن است به همراه اختلال OCD (اختلال وسواس فکری-عملی) یا دیگر بیماری‌های روانی دیده شود.
نحوه درمان درماتیلومانیا
طبق اعلام Mental Health America، دو روش متداول درمان درماتیلومانیا شامل رفتار درمانی شناختی (CBT) و مصرف دارو هستند.
CBT به افراد یاد می دهد که افکار و رفتارهای آنها به هم مربوط بوده و به این روش به آنها در خودداری از کندن پوست کمک می کند.
همچنین مصرف داروهایی از جمله بازدارنده های بازجذب سروتونین به پیشگیری از بروز وسواس کمک خواهند کرد. در صورتی که افراد این رفتار را مختل کننده زندگی بدانند، باید با پزشک تماس بگیرند. ممکن است پزشک مراجعه به یک درمانگر را توصیه کرده تا به تشخیص بیماری و درمان آن کمک کند.